„Dzieciątko Praskie z Arenzano”: artykuł prasowy Marka Pawła Tomaszewskiego
opublikowany w Tygodniku Katolickim „Niedziela” nr 2/2019, str. 30
W Europie najbardziej znanym wizerunkiem Dzieciątka Jezus jest z pewnością figurka Praskiego Dzieciątka, znajdująca się w kościele Karmelitów Bosych w czeskiej Pradze. Dzieciątko Praskie odbiera cześć także w innych miejscach. Jednym z nich jest sanktuarium w Arenzano, maleńkim portowym miasteczku nieopodal Genui we Włoszech.
Powstanie sanktuarium
Kult Dzieciątka Jezus w Arenzano ma swoje początki w 1900 r. Wówczas w niewiele lat wcześniej wybudowanym kościele karmelitańskim został umieszczony niewielki obraz Małego Pana Jezusa. Od razu zaczęła się szerzyć cześć Dzieciątka. Po dwóch latach obraz zastąpiono figurką Dzieciątka, bardzo podobną do tej z czeskiej Pragi.
Rosnący napływ czcicieli Dzieciątka spowodował, że postanowiono wybudować większy kościół, w którym Praskie Dziecię będzie mogło przyjmować wiernych i obdarzać ich swymi łaskami. Budowę rozpoczęto w 1904 r. W 1908 r. ukończona już była dzwonnica, na której zawisły cztery dzwony. Największy z nich ofiarowano Dzieciątku Jezus i opatrzono inskrypcją: „Ojcowie Karmelici Bosi ofiarowali mnie Dzieciątku Jezus z Pragi, abym swoim dźwiękiem głosił Jego chwałę, tak żeby wszyscy znali i wielbili Boskie Dzieciątko Jezus, Boga i Człowieka; żeby zesłało Ono na nich deszcz swych łask”.
Sława Dzieciątka wkrótce dotarła do Stolicy Apostolskiej. Ojciec Święty Pius XI, zafascynowany rozszerzaniem się czci Bożego Dziecięcia w Arenzano, ufundował i pobłogosławił złotą koronę, wysadzaną brylantami i małymi diamentami. 6 września 1924 r. watykański sekretarz stanu uroczyście nałożył ją na główkę Małego Pana Jezusa. Cztery lata później kościół Karmelitów Bosych w Arenzano został podniesiony do godności bazyliki mniejszej i oficjalnie zostało w nim zatwierdzone sanktuarium Praskiego Dzieciątka Jezus.
II wojna światowa
Od samego początku u Praskiego Dzieciątka w Arenzano wierni wypraszali wiele najróżniejszych łask. Zdarzały się także niezwykle spektakularne, cudowne zjawiska. O jednym z nich ze szczególną wdzięcznością do dziś opowiadają karmelici bosi i mieszkańcy Arenzano.
Otóż w 1944 r., gdy II wojna światowa zmierzała już ku końcowi, Niemcy zaczęli bombardować okolice Arenzano. Kanonada szybko zbliżała się do centrum miasteczka. Wówczas mieszkańcy, którzy trwali na modlitwie u stóp swego Bożego Dzieciątka, prosili Je o ochronę i uroczyście ślubowali, że „jeśli żadnemu z mieszkańców Arenzano nie spadnie włos z głowy, złożą w darze wdzięczności złotą kulę w Jego lewej dłoni”.
W sierpniu 1944 r. przez pięć dni bomby nieprzerwanie spadały na miasto. Zburzone zostały domy, szkoły, zakłady i niewielki kościół parafialny. Kiedy bombardowanie ustało, znaleziono cztery martwe osoby. Nie byli to jednak mieszkańcy Arenzano, lecz obcy, którzy na krótko przed bombardowaniem przybyli do miasta.
Spośród mieszkańców miasteczka nie zginął nikt. Nie było wątpliwości, że stało się tak za sprawą cudownej łaski Dzieciątka Praskiego, królującego w Arenzano. Wdzięczny lud spełnił swoje śluby jeszcze w tym samym roku i w ręku Dziecięcia złożył złotą kulę.
Lata powojenne
W 1951 r., z polecenia prowincjała o. Anastasia Ballestrera, przy sanktuarium otwarto Seminarium Dzieciątka Jezus. Także dziś to seminarium kształci wielu młodych pragnących przygotować się do kapłaństwa i życia konsekrowanego.
Od 1971 r. prężnie działa tam także centrum animacji misyjnej.
Dzisiaj sanktuarium Praskiego Dzieciątka Jezus w Arenzano jest jednym z najważniejszych ośrodków kultu religijnego w Ligurii, przybywają do niego rzesze wiernych z całych Włoch i z innych krajów.